Ο φωτορεαλισμός ως καλλιτεχνικό ρεύμα αναπτύχθηκε μέσω της Pop Art και του μινιμαλισμού στα τέλη της δεκαετίας του ‘60 με αρχές ’70 στις ΗΠΑ. Στο φωτορεαλισμό ο καλλιτέχνης μελετάει μία φωτογραφία και στη συνέχεια προσπαθεί να την αποδώσει με τον πιο ρεαλιστικό τρόπο.
Αντίστοιχα και στη δική μας περίπτωση ο καλλιτέχνης – αρχιτέκτονας – 3d visualiser προσπαθεί να επιτύχει το ίδιο επίπεδο λεπτομέρειας και ρεαλισμού, όπως ένας φωτογράφος. Η μεγαλύτερη διαφορά έγκεται στο γεγονός ότι ο αρχιτέκτονας ‘’φωτογραφίζει’’ το χώρο, που ο ίδιος σχεδιάζει, πριν αυτό δημιουργηθεί – κατασκευαστεί. Ο φωτορεαλισμός αποτελεί μία μορφή τέχνης, η οποία όμως πέρα από τη δημιουργική & σχεδιαστική της έκφραση απαιτεί πρακτικές & ορθολογιστικές ικανότητες.
Αποτελεί την τρισδιάτατη απεικόνιση εξωτερικών και εσωτερικών χώρων με τη δημιουργία των όγκων, των αντικειμένων, των κτιριών & του περιβάλλοντα χώρου, που υπάρχουν μέσα σε αυτούς σε κλιμακα 1:1. Αυτή η διαδικασία πραγματοποιείται μέσω υπολογιστή με την προσομοίωση όλων των στοιχείων, που συνθέτουν μια ρεαλιστική εικόνα, όπως ο φωτισμός & οι διάφορες μορφές του, τα υλικά και οι υφές, τα χρώματα, οι λεπτομέρειες κατασκευής. Η ποιότητα του φωτορεαλισμού εξαρτάται κατά κύριο λόγο από το βαθμό αναπαράστασης & μίμησης της πραγματικότητας, ο οποίος συνδέεται και με την εξελικτική διαδικασία & γνώση του ίδιου του αρχιτέκτονα, και κατά συνέπεια της ορθής απόδοσης των στοιχείων, που προαναφέρθηκαν.
Μέσω του φωτορεαλισμού επιτυγχάνεται η βέλτιστη απόδοση της ιδέας της σύνθεσης, του σχεδιασμού & της διακόσμησης των χώρων. Αποτελεί ένα συνονθύλευμα προοπτικού, αξονομετρικού σχεδίου & κολλάζ, που περιλαμβάνει το σύνολο των πληροφοριών, που χρειάζονται για την πλήρη, κατανόηση ενός έργου και θα μπορούσαν να αποδοθούν μόνο κατά τη διαδικασία κατασκευής.